نمایشنامه «مرگ فروشنده» نوشته آرتور اشر میلر، مشهور به آرتور میلر(۲۰۰۵-۱۹۱۵) نویسنده و نمایشنامه‌نویس آمریکایی است که اصغر فرهادی فیلم «فروشنده» را با نگاهی به محتوا و موضوع آن ساخته است.
شاید در سال ۱۹۴۹ زمانی که میلر «مرگ فروشنده» را به عنوان برجسته‌ترین اثر خود خلق می‌کرد، هرگز به ذهنش نمی‌رسید روزی فیلمی بر اساس همین نمایشنامه، در ایران ساخته شود که تمام جوایز بزرگ جهانی از جمله «اسکار» و «کن» را از آن خود کند.
فرهادی فیلم «فروشنده» را بر اساس تم اصلی نمایشنامه میلر، یعنی «مرگ فروشنده» ساخته و از این نمایش به عنوان یکی از مهم‌ترین اجزای فیلم استفاده کرده است. او اهمیت این نمایشنامه را از یک موضوع فرعی به یکی از اجزای فیلم ارتقا داده که خود تاکیدی بر وجوه ساختاری و خاص این اثر میلر است.
گفتنی است، میلر با نوشتن این نمایشنامه موفق به کسب سه جایزه اصلی نمایشنامه‌نویسی، یعنی «پولیتزر»، «تونی» و «جایزه حلقه ادبی منتقدان نیویورک» شد.
مرگ فروشنده را به عنوان یکی از نخستین تراژدی‌های مدرن در جهان می‌شناسند. این نمایشنامه روایتگر فروشنده دوره‌گردِ شصت و سه ساله‌ای، به نام ویلی لومان است. او کم کم در کارش با کسادی مواجه می‌شود که همین موضوع روز به روز عرصه زندگی را بر او تنگ‌تر می‌کند و تراژدی زندگی او آغاز می‌شود.
بنیاد نمایشنامه‌ی میلر فاجعه‌ی زندگی مردی است که به قول خود میلر «بر نیروهای زندگی نظارت و اختیاری ندارد». مسئله‌ی اصلی بر سر این است که شکل و محتوای زندگی انسان را جامعه سرمایه‌داری تعیین می‌کند و هیچ‌چیز هم نمی‌تواند جلوی این اتفاق گزنده را بگیرد. انسانی که گویی خون و جانش به رفتار سرمایه‌داری پیوند خورده و هر روز بیش‌تر آسیب می‌بیند.
شاید همین دیدگاه میلر است، که «مرگ فروشنده» را تبدیل به اثری ماندگار و بی‌زمان و مکان کرده است.