کتاب «کینکاس بوربا» نوشته ژواکیم ماریا ماشادو د آسیس، ملقب به ماشادو د آسیس، (۱۹۰۸-۱۸۳۹) نویسنده، نمایشنامه‌نویس و شاعر برزیلی است.
او نویسنده‌ای است که با گذر از رمانتیسم و ناتورآلیسم به سبکی خاص دست یافت که در جهان به نام خود او شناخته می‌شود و برخی از منتقدان از این سبک به نام رئالیسم روانکاوانه، نام برده‌اند.
جهانی که د آسیس روایت می‌کند سرشار از عدم قطعیت و ابهام است، راویان هر سه رمان او غیرقابل اعتمادند که روایت‌هایشان از هر حیث در آماج تهدید قرار دارد.
سه رمان او به نام‌های «خاطرات پس از مرگ براس کوباس»، «دن کاسمورو» و «کینکاس بوربا» نام دارند. که در «خاطرات پس از مرگ براس کوباس»، راوی داستان یک شخص مرده است، «دن کاسمورو» را شخصیتی کم حافظه روایت می‌کند و «کینکاس بوربا» قهرمانی دارای جنون است.
«کینکاس بوربا» مجموعه‌ای اجتماعی، سیاسی و فلسفی است. تمثیلی است از مدرنیزاسیون شتابزده و ظاهری برزیل در اواخر قرن نوزدهم.
این رمان در ظاهر نمونه‌ای از رمان‌های آن دوران است با مضامینی چون عشق، خانواده، پیمان‌شکنی، روابط اجتماعی و سیاست. اما در پس این سیمای آشنا رمانی است که خود نقد رمان است، نقد ناتورالیسم تقلیدگر و رومانتیسم احساساتی رایج در آن دوران است..
این رمان برای کسانی نوشته شده که «رسم و راه خواندن را می‌دانند» کسانی که به دنبال چیزهای «واقع‌نما» نیستند، بلکه خواهان محبت و حیرت ذهن، آزادی تخیل، غافلگیری و خنده‌ای هستند که از انگیزش‌های ناخودآگاه مایه می‌گیرد.
در سطرهای آغازین کتاب «کینکاس بوربا» می‌خوانی:
«ساعت هشت صبح بود. آن که شستش را زیر کمبرند روبدوشامبرش انداخته و کنار پنجره خانه مجللش ایستاده بود، هر که می‌دید، فکر می‌کرد محو تماشای گستره آب آرام شده. اما واقعیت را بخواهید فکرش جای دیگر بود. داشت گذشته را با حال مقایسه می‌کرد. سال گذشته چه کاره بود؟ معلم. و حالا چه کاره است؟ سرمایه‌دار.
نگاهی به خودش می‌اندازد به دمپایی‌هایش (دمپایی‌های کارِ نونس که دوست جدیدش، کریستیانو پالیا به او داده) به خانه، باغ، خلیج، تپه‌ها و آسمان و هر چیزیف از دمپایی تا آسمان، همین حس مالکیت را القا می‌کند».