نمایش‌نامه‌ی حکم در برابر حکم اواخر سال ۱۶۰۴ میلادی در دربار انگلستان به اجرا درآمد و سال ۱۶۲۳، یعنی هفت سال پس از مرگ شکسپیر، چاپ شد. عنوان نمایش‌نامه از انجیل متی گرفته شده، از موعظه‌ی حضرت عیسا (ع) «درباره‌ی انتقاد از دیگران» که می‎فرماید:
حکم مکنید تا بر شما حکم نشود. زیرا بدان طریقی که حکم کنید بر شما نیز حکم خواهد شد و بدان پیمانه‎ای که پیمایید برای شما خواهند پیمود. و چون است که خس را در چشم برادر خود می‎بینی و چوبی را که در چشم خود داری نمی‎یابی؟ یا چگونه به برادر خود می‎گویی «اجازه دِه تا خس را از چشمت بیرون کنم»؟ و اینک چوب در چشم توست؟ ای ریاکار، اول چوب را از چشم خود بیرون کن، آن‌گاه نیک خواهی دید تا خس را از چشم برادرت بیرون کنی! (انجیل متی، ۵ ـ ۷:۱)
البته این عنوان بیانگر همه‌ی پیام اخلاقی نمایش‌نامه نیست. این نمایش‌نامه به موضوعات رحمت، عدالت و حقیقت و رابطه‌ی آن‌ها با مسئله‌ی تکبر و تواضع می‎پردازد، مسئله‎ای که پویایی و نسبی بودن امر گناه را نشان می‎دهد و این خود آموزه‎ای دینی و مسیحی است و در فرهنگ دینی و عرفانی ما هم وجود دارد.