منصور خلج در این کتاب تعاریفی از بنیادی‌ترین مفاهیم تئاتر را ارایه می‌کند. او با توضیح وظایف تمام عوامل تشکیل دهنده یک نمایش کتابش را آغاز می‌کند و با بررسی نمایش‌ میستیری و میراکل آن را به پایان می‌رساند.
اغلب کتاب‌هایی که در حوزه مبانی تئاتر منتشر شده‌اند، نثرهایی ثقیل و بسیار علمی دارند، که همین امر باعث می‌شود تا مخاطبانی که به تازگی با هنر نمایش آشنا شده‌اند را کمی خسته و دلزده کند، اما ویژگی اصلی نثر منصور خلج در این کتاب، استفاده از لحن بسیار روان و ساده برای بیان تعاریف پیچیده تئاتر است.
نویسنده ایجاز در سخن را بسیار ضروری دیده و همین امر باعث شده تعریف موضوعاتی که می‌توانند هریک به تنهایی یک کتاب را به خود اختصاص دهند، در صد صفحه به طور مختصر و مفید در کنار هم قرار بگیرند.
اما هدف خلج از نگارش «تئاتر و نشانه‌ها» تنها ساده‌‌نویسی و بیان تعاریف تئاتری با لحنی روان نیست. او می‌خواهد قدرت کشف و شهود مخاطب تئاتر را بالا ببرد تا آنها با آگاهی یک نمایش را مورد ارزیابی و نقد قرار دهند؛ به عنوان مثال، خلج در بخشی، طراحی صحنه را به طور کلی بررسی می‌کند تا مخاطبش را با نظام مرکب نشانه‌های گوناگون این مقوله هنری آشنا کند و بگوید که لباس یک شخصیت در نمایش در عین حال که شیء است، گواه تعلق به ملیت، موقعیت اجتماعی، اقتصادی و همچنین خاستگاه اندیشه، سن و سال و نیز تمایلات اعتقادی اوست. در واقع نویسنده اثر می‌خواهد با بیان تعاریف ابتدایی مخاطبش را با نظام‌های نشانه‌شناسی تئاتر آشنا کند.