ما در زمانه‌ای از شادی‌های سریع به سر می‌بریم. به این معنی که آرزوهای کوچکمان در آن واحد برآورده می‌شوند. می‌دانید چرا؟ چون به محض تمایل برای خواندن کتابی و یا گوش کردن به آهنگی، می‌توانیم در عرض چند ثانیه آن را از اینترنت دریافت کنیم. در صورت احساس گرسنگی با سفارش غذای دلخواه، آن را درب منزل خویش تحویل خواهیم گرفت. اگر هوس تماشای فیلمی به سرمان بزند، فوراً امکان تهیه و تماشای آن را داریم. به همین دلیل وقتی صحبت از «رشد فردی» به میان می‌آید، توقع همین میزان سرعت را داریم که البته امری محال است.
پس اگر می‌خواهید رهبر بهتری باشید، باید ذهنیت مایکروویوی را رها، سرعت را فراموش کرده و مانند دیگچه‌ی سفالی عمل کنید. چون «رشد فردی» احتیاج به گذشت زمان و البته چاشنی و حرارت دارد. این فرآیند، فرآیندی کند است. اما درست مانند غذایی که در دیگچه‌ی سفالی می‌پزد، ارزش انتظار کشیدن را دارد.
من این کتاب را به بیست و شش هفته تقسیم و برای هر روز درس‌هایی از دیگر کتاب‌هایم را انتخاب کرده‌ام.