در همین ابتدا، باید گفت اگرچه این ضرب‌المثل قدیمی که می‌گوید «تو دعوا حلوا خیرات نمی‌کنند»، می‌تواند کاملاً درست باشد، اما به هر حال، جرم و جنایت، بیش از صد و پنجاه سال است که مبنای یک ژانر تام و تمام قرار گرفته. در واقع همین محوریت جنایت است که با وجود تنوع ناب این ژانر که هر گونه طبقه‌بندی ساده را به چالش می‌کشد، مرا بر آن داشت عنوان «ادبیات جنایی» را برای این کتاب برگزینم. این ژانر، در طول تاریخ خود، عنوانهای متفاوتی را برای طبقه‌بندی به خود دیده است. از نامی که ادگار آلن پو بر این ژانر نهاد، یعنی «حکایتهای استدلالی» تا ادبیات معمایی و کارآگاهی که در ابتدای قرن بیستم استفاده می‌شد، یا داستان پلیسی که عنوانی بود که در دوره‌ی میان جنگ اول و دوم بین‌الملل به این ژانر اطلاق می‌شد، جنایت و گاه برخی اوقات تجسس درباره‌ی آن، محور این ژانر بوده است.