خانم بریج نامه را به تابلوی اعلانات زد. خیلی ذوق کرده بود که یک نویسنده‌ی معروف و زنده وقت کرده و به ما نامه نوشته بود. او از ما خواست که در جواب خانم بادی برایش نامه بنویسیم و نقاشی بکشیم و به سؤال‌هایی فکر کنیم که وقتی به مدرسه‌ می‌آید از او بپرسیم.
تا دو هفته‌ی بعد، همه‌ی فعالیت‌های مدرسه در ارتباط با دیدار خانم بادی بود. خانم اسپاک، معاون مدرسه، توی دفتر مدیر نمودار بزرگی آویزان کرده بود که روز عکس انداختن و دیدار نویسنده را شمارشِ معکوس می‌کرد. هر روز روی یک شماره خط می‌کشید تا همه بدانند که چند روز دیگر مانده.
۱۱…۱۲…۱۳…۱۴
کارشناس کتاب‌خوانی، آقای مَکی، به کلاس‌مان آمد و در مورد همه‌ی کتاب‌های خانم بادی اطلاعاتی به ما داد. وای پسر، این خانم راستی‌راستی عاشق حیوان‌هاست!