«پرستاری هنر است: و اگر هنر است، پرستار مثل هر هنرمند دیگری، از جمله نقاشان و پیکرتراشان، باید با تعهدی همه‌جانبه برای دوره‌های دشوار آمادگی داشته باشد؛ اما سروکار داشتن با بوم‌های نقاشی یا سنگ مرمر بی‌جان را چطور می‌توان با مراقبت از بدن‌های زنده‌ای که معبدی برای روح خداوندی هستند، مقایسه کرد؟ من همواره گفته‌ام: پرستاری یکی از هنرهای ظریف است؛ و ظریف‌ترینِ آن‌ها.» این جملات را فلورانس نایتینگل (۱۸۲۰-۱۹۱۰)، یکی از معروف‌ترین و تأثیرگذارترین پرستاران جهان، گفته است. تاریخچه پرستاری داستانی طولانی، رنگارنگ و معمولاً سرشار از احساسات مهیج است. پرستاری به شکلی که ما امروزه آن را می‌شناسیم ــ حرفه‌ای برای افراد آموزش‌دیده و مستقل از پزشکان ــ در قرن نوزدهم میلادی شکل رسمی به خود گرفت و سرانجام با تلاش‌های مستمر خانم نایتینگل این حرفه رسمیت یافت. اما نقش مراقبت از بیماران، افراد زخمی، فقرا و بینوایان همواره بخشی از زندگی انسانی از زمان پیدایش جوامع انسانی اولیه بوده است.