قیام کربلا و حرکت تاریخی امام حسین(ع) و وقایع بعد از آن _ به پرچمداری زینب(س)_ جزء استثنایی‌ترین و برجسته‌ترین قطعات تاریخ است که نقش بزرگ و بی‌بدیلی در احیای دین و دینداری داشته و دارند. رخدادها و نکات برجسته‌ و زیبایی که در این واقعه پدیدار گشته است، ترکیبی از همه حماسه‌ها، اسطوره‌ها، مظلومیت‌ها، تراژدی‌ها و عظمت‌هایی است که از واژه‌ها تعاریفی جدید و در اوج ساخته‌اند. صبر و مقاومت، شجاعت و رشادت، مروت و مردانگی، عشق و ایثار، اخلاق و ادب، عاطفه و مهربانی و معرفت و هدایت، همگی در عاشورا معنایی جدید به خود گرفتند.
عاشورا برآیند مقابله جبهه حق و باطل، ظالم و مظلوم، پاکی و ناپاکی، عشق و شهوت، و انسانیت و حیوانیت است. به همین دلیل است که حسین(ع) وارث همه پیامبران از آدم تا خاتم می‌شود، و یزید و یزیدیان، همه دیوسیرتان را نمایندگی می‌کنند. به همین دلیل است که واقعه‌ای به این وسعت در بیابان کربلا و سال ۶۱ هجری، همیشه تهدیدی برای رسوایی قدرتمندان ستمگر و دژخیمان دنیاطلب در طول تاریخ بوده است و همیشه آنان در جهت حذف و فراموشی این رویداد از اذهان جوامع برآمده‌اند و بدیهی است یکی از بهترین راه‌های مقابله با آن، به انحراف کشیدن اهداف متعالی، انسان ساز و حیات‌بخش این رویداد بزرگ تاریخی و تحریف آموزه‌ها و ظرافت‌های تاثیرگذار آن بوده است. در این مسیر شیفتگان جاهل، مداحان و مرثیه سرایان قشری‌نگر و ساده‌اندیش، دست‌اندرکارانِ بی جیره و مواجبِ چنین تحریف‌هایی گشته‌اند.