در این کتاب استدلال شده است که بحران در جامعه شناسی هنگامی اجتناب ناپذیر شد که جامعه شناسان از تعهدات نخستین بنیای گذاران این رشته منحرف شدند؛ تعهداتی که می گفت بدون قوانین کلی ، هیچ نوع جامعه شناسیِ علمی ای وجود نخواهد داشت. به علاوه جامعه شناسی در همان محیط فکری او متولد شد که نظریه تکامل داروین و نهایتا ژنتیک انسانی و علوم تکاملی مختلف متولد شدند، علومی که در جهت مطالعه اجتماعی توسعه یافتند. برای دهه ها این انقلاب علمی با گام هایی سریع توسعه یافت و برخی شاخه های علوم انسانی وارد جریان این انقلاب شدند.باید گفت که جامعه شناسی نیز برای حفظ بقای خود به عنوان یک رشته علمی، باید همانند آنان عمل کند و این کار را بسیار سریع انجام دهد، زیرا اکنون، روند مثله کردن این رشته بسیار سریع اتفاق می افتد. در این راه جامعه شناسی نیاز به فراگیری درس های داروینی و سهیم شدن در قلمروهای رو به گسترش آن دارد.