اسلام دینی بود که با «نه»ی محمد، وارث ابراهیم و مظهر دین توحید خدا و وحدت خلق، در تاریخ انسان پدید آمد؛ «نه»ای که شعار توحید با آن آغاز می‌شود، شعاری که اسلام در برابر شرک – مذهب اشرافیت و مصلحت- با آن آغاز شد.
و تشیع اسلامی بود که با «نه»ی علی بزرگ، وارث محمد و مظهر اسلام عدالت و حقیقت، در تاریخ اسلام چهره‌ی خود را مشخص کرد و نیز جهت خود را؛ «نه»ای که وی در شورای انتخاب خلیفه در پاسخ عبدالرحمن – مظهر اسلام اشرافیت و مصلحت- گفت.