مطالعات سالهای اخیر نشان می‌دهد، حل مشکلات گسترده‌ی نظام تعلیم وتربیت، بدون حضور مؤثر کودکان، توانا شدن‌‌شان و پذیرش مشارکت همه‌جانبه‌ی آنان است تحقیق این امر تنها با کمک آموزشگرانی امکان‌پذیر است که تک‌تک کودکان را در همه‌ی ابعاد وجودی ومسائل‌شان پذیرا شوند. مشوق پرسشگری بی‌قید و شرط آنان بوده و خود پیرشگری به کمال باشند. از طرف دیگر مسئولیت خود را محدود خود را محدود به انتقال اطلاعات، مهارت‌ها و بینش‌ها ندانند. بلکه در قدم اول در پی تسهیل‌گری حضور موثر کودکان در همه‌ی عرصه‌های مرتبط با خودشان باشند.
در این کتاب تجربه‌ی مرکز دوستدار کودک مشتاق و یکی از آموزشگرتن آن در قالبی تحلیلی ارائه شده است.
می‌نوان مجموعه دستاوردهای ای مرکز را در یک عبارت کوتاه خلاصه کرد، امیری که در همه‌ی مدارس می‌تواند عینیت یابد.
مکانی فراهم آوریم، خوش‌آمد بگوییم، پذیرا شویم، در بر گیریم و تشویق نماییم.