گورمی راکِلز بچه‌دیوی بود خیلی کوچولو، خیلی آبی و خیلی پشمالو. با دمی بلند و فقط یک دندان نیش به درد‌بخور. گورمی همراه مادرش موگرا مو سیخ‌کن و پدرش گرومبور لندهور در خانه‌ی شماره ۱ تپه‌ی درخت نخود زندگی می‌کرد. خانه‌ی آنها بزرگ‌ترین خانه‌ی روی تپه بود، چون‌که راستش را بخواهید، اصلاً خانه‌ی دیگری آن طرف‌ها نبود.
خودتان بگویید، کسی را می‌شناسید که حاضر باشد در همسایگی دیوها زندگی کند؟