پدر بن نگهبان یک سوپرمارکت محلی بود. اوج هیجان حرفه‌ای‌اش در این بیست سال لحظه‌ی جلوگیری‌اش از خروج پیرمردی بود که دو بسته مارگرین را در شلوارش پنهان کرده بود. اگرچه پدرش اکنون آن‌قدر چاق بود که نمی‌توانست دنبال دزدی بدود، می‌توانست جلو فرارشان را بگیرد. پدرش هنگامی مادرش را ملاقات کرده بود که به اشتباه او را به دزدیدن یک بسته چیپس متهم کرده بود. آن دو یک‌ سال پس از این ملاقات با یک‌دیگر ازدواج کرده بودند.
ماشین سر پیچ خیابان پیچید و وارد خیابان گری کلوزشد. خانه‌ی ییلاقی مادربزرگ آن‌جا قرار داشت. خانه‌ای در یک ردیف طولانی از خانه‌های کوچک و دلگیرکننده که اکثراً افراد سالخورده در آن‌ها زندگی می‌کردند. ماشین ایستاد و بن آهسته سرش را به سمت خانه برگرداند. مادربزرگش پشت پنجره‌ی اتاق نشیمن ایستاده بود. منتظرش بود. همیشه کنار پنجره منتظر بن بود تا از راه برسد. بن با خود فکر کرد، از کی اون‌جا واستاده؟ از هفته‌ی پیش؟…