نامزد جايزه‌ی من بوكر سال ٢٠١٦
از پرفروش ترين‌های نيويورک تايمز و آمازون در سال ٢٠١٦
مادرم باز با همان لحنی که در کودکی با ما صحبت می‌کرد گفت: «ببین لوسی بارتون، سگ لعنتی! من از اون سر مملکت نکوبیدم بیام اینجا که تو بِهم بگی ما آشغالیم. اجداد من و اجداد پدرت جزء اولین کسایی بودن که به این کشور اومدن. آهای لوسی بارتون! من ننشستم توی هواپیما بیام اینجا که تو بِهم بگی آشغال! اجداد ما آدم‌های خوب و شایسته‌ای بودن. اون‌ها توی سواحل ماساچوست از کشتی پیاده شدن. اون‌ها مردم ماهیگیری بودن که این سرزمین رو آباد کردن. این ما بودیم که این کشور رو ساختیم و اون‌هایی که بهتر و شجاع‌تر بودن بعداً اومدن به میدوست. یعنی ماها. یعنی تو. این رو هیچ‌وقت فراموش نکن.»
چند دقیقه ساکت ماندم و بعد گفتم: «باشه. فراموش نمی‌کنم.» باز ادامه دادم: «من شرمنده‌ام، مامان. من متأسفم.»