گنجشکی بود و کلاغی. این‌ها با هم دوست بودند. یک روز نزدیک زمستان به هم گفتند: خوبه هر کدوم یه خونه‌ای برای خودمون بسازیم. گنجشک گفت: من برای خودم یه خونه‌ی شیشه‌ای می‌سازم.
کلاغ گفت: من برای خدم یه خونه‌ی گلی می‌سازم. گنجشک گفت: خونه‌ی گلی نساز. برف و بارون بیاد، خراب می‌شه. دلت کباب می‌شه.
کلاغه به حرفش گوش نکرد و کار خودش را کرد.
زمستان از راه رسید. برف و بارون بارید و خانه‌ی کلاغه خراب شد. دل کلاغه کباب شد. لنگان لنگان رفت در خانه‌ی دوستش و گفت: خونه‌م خراب، خونه‌ت آباد، منو راه بده، دلم بشه شاد.
گنجشک گفت: بیا تو؛ اما حقش بود، به حرفم گوش می‌کردی.