چشم تو من را گرفت از روز اول، نازنین!
بی گمان از چشم تو من این چنین آواره‌ام

متن شعرم گشته‌ای، بی‌حد و بی‌اندازه‌ای
رفتنت مرگ من است ‌ای دلبر بیچاره‌ام!

هرچه گفتی، گفتمت چشم و برفتم از نظر
تا بحال آیا بدیدی رخصت پیمانه‌ام؟

من تمام مهر خود را در دلت جا داده‌ام
بشکن آیین ادب را از دل سجاده‌ام

مستی‌ام را بنگر و عاشق بشو، اما مکُش
این دل غمناک رؤیا، چون زپا افتاده‌ام

من که هستم کاین چنین راه تو را روشن کنم؟
من در این درگه به جان چشم تو، بیگانه‌ام