چند روز پیش، یک دوست از آسمان برای من رسید.
مثل توی داستان‌ها. لبِ حوض نشسته بودم و توی دفتر خاطراتم می‌نوشتم. یک‌دفعه پرنده‌ی بزرگی کنار من نشست.
اندازه یک قو بود، شاید هم بزرگ‌تر؛ و یک آدم کوچولو پشتش نشسته بود. خیلی عجیب بود، مگه نه؟
آدم کوچولو پایین پرید و گفت: «سلام!»
موهای آبی سیخ سیخی داشت و اخم‌هایش تو هم بود.
گفتم: «سلام! تو از کجا آمدی؟»
آدم کوچولو جواب نداد. دفترم را نشان داد و گفت: «چی چی می‌نویسی؟ برایم می‌خوانی؟»
دفترم را بستم و گفتم: «نه نمی‌شود؛ خصوصی است!»