داستان‌های مجموعۀ حاضر همگی در سال ۲۰۰۱ به چاپ رسیده‌اند، سالی که دیر در یادها خواهد ماند برای حوادث فاجعه‌بار آستانۀ پاییز و آن همه غم، ترس و خشمی که از پی‌اش آمدند. در هیچ جای این مجموعه اشاره‌ای به آن حادثه ناگوار نشده است، چه بیشتر داستان‌های آن‌ـ اگر نگوییم همه‌ـ پیش از فاجعه به رشته تحریر درآمده‌اند. با این همه، عُذرخواهی از خوانندگان باعث می‌شود از اصل مطلب غافل شویم. جان مایه‌های شخصی، عاطفی، روان‌شناختی، جریان ذهن، حرکت، و کوچک‌ترین گزینش‌های نویسندگان همچنان جان داستان‌ها باقی خواهند ماند. این ترکیب، قدرت از آنجا دارد که انسان‌ها، صرف‌نظر از جُملۀ آنچه اتفاق می‌افتد، جهان را در آن سطح صمیمی که داستان‌ها مضمون خود را عَرضه می‌کنند تجربه می‌کنند و این رویکردی است که نویسندگان داستان کوتاه نسبت به واقعۀ ۱۱ سپتامبر اتخاذ خواهند کرد.
از آنجا که داستان‌ها به صورت شخصی نوشته شده‌اند، حتی زیرک‌ترین خوانندگان هم، از جُمله نویسندگان برجسته‌ای که داوری داستان‌ها را برعهده دارند، با این دیدگاه نسبت به آنها واکنش نشان می‌دهند.