ارتش ایرانِ ساسانی بیش از چهارصد سال پاسداری از خاک ایران را بر عهده داشت، و در سراسر این دوران انبوه دشمنانی را که پیرامون این کشور چنبره زده بودند در پس مرزهای ایران ناکام گذارد؛ توفیقی عظیم که در تاریخ کم‌نظیر و در تاریخ ایران بی‌نظیر است. اهمیت این دستاورد آن‌گاه بیشتر خواهد شد که به یاد آوریم این ارتش میراث‌دار و دنباله‌رو ارتش ایران اشکانی بود که بیرون راندن یونانیان، و قریب پنج سده دفاع دلیرانه از ایران را در کارنامۀ درخشان خود داشت. اما آنچه این سازمان نظامی را به چنین قابلیت‌هایی رساند، فراتر از جنگ‌افزارها و رزم‌شیوه‌ها بوده است. در این میان، عوامل انگیزه‌بخشی مانند میهن‌دوستی، خودشناسی، دلاوری، و تعهد به باورداشت‌های دینی بی‌گمان نقش بسزایی داشته‌اند. همچنین شیوه‌های جنگی این ارتش، که مبتنی بر تحرک سریع و جنگ از راه دور بود، این امکان را میسر می‌ساخت که ایران با جمعیتی کمتر با امپراتوری بسیار پرجمعیتی مانند روم وارد نبرد شود، و پیروز میدان باشد. اثری که در ادامه ترجمۀ آن تقدیم خوانندگان می‌شود، بر آن است که برخی جنبه‌های فنی این ارتش را معرفی کند.
نویسندۀ کتاب ارتش ایران ساسانی، کارشناس تاریخ نظامی است که آثار بسیار گوناگونی را در این زمینه به رشتۀ تحریر درآورده است. نوشته‌های وی موضوعات نظامی بسیار متنوعی از جمله بررسی جنگنده‌های ارتش‌های عرب در نبردهای سدۀ بیستم، تا پژوهش دربارۀ نخستین ارتش‌های اسلامی، لشکرکشی‌های آتیلا، تشکیلات نظامی روم و بیزانس و سلوکی، و جنگجویان صلیبی را شامل می‌شود.
کتاب در حجم اندک خود اطلاعات بس ارزنده‌‌ای فراهم آورده است، و نویسنده از موضوعاتی مانند استفاده از رکاب و تعداد تیرهای کمانداران، تا تأثیرگذاری ارتش و سنن رزمی ایران بر ارتش‌های اسلامی و اروپایی سخن گفته، و بارها به برتری‌های رزمی و فنی ایران بر ارتش‌های رومِ بیزانس اعتراف کرده است.