رنسانس جنبشی فرهنگی بود که در اوایل سدۀ چهاردهم در ایتالیا شروع شد. واژۀ رنسانس از واژه‌ای لاتین به معنی «تولد دوباره» اقتباس شده است. طی این دوران، توجه به هنر و ادبیات و علوم و اکتشافات جهانی و پیشرفت در آن‌ها در اروپا دوباره جان گرفت. حدود قرن هفدهم که دوران رنسانس به پایان رسید، تصور مردم از جهان کاملاً عوض شده بود.
میکل‌آنژ، هنرمند ایتالیایی، یک رنسانسی اصیل بود. او مجسمه‌ها را چنان زیبا می‌تراشید که سنگ‌ها به نظر زنده می‌رسیدند. میکل‌آنژ چندین عمارت و میدان عمومی هم طراحی ­کرد، و دیوارهایی ساخت، اما با مجسمۀ سوگ مریم و مجسمۀ معروفش داود، که از مرمرهای عظیم و یک‌تکه ساخته شده‌اند، به شهرت رسید. میکل‌آنژ را به خاطر طرحی به یاد می‌آورند که او بیش از هر چیز دیگری از آن بیزار بود: نقاشی سقف نمازخانۀ سیستین.