همه سرنخ‌ها به‌ شهر رُم‌ و به‌ آرشیوِ محرمانه واتیکان‌ ختم‌ می‌شود. ماجرا ریشه‌ در گذشته‌های‌ دور دارد: در دورانِ رنسانس‌ و در سال‌های‌ حکومتِ پاپ‌های‌ مخوفِ خاندانِ بورجا گروهی‌ قاتل‌ حرفه‌ای‌ وجود داشت‌ که‌ تنها در شرایطِ «خاص‌» و به‌ دستور شخص‌ پاپ‌ برای‌ انجام‌ مأموریت‌های‌ «ویژه‌» دست‌ به‌ کار می‌شد. آیا اکنون‌ شیوخ‌ کلیسیا دوباره‌ این‌ گروه‌ مخوف‌ را زنده‌ کرده‌ و به‌ «مأموریت‌» فرستاده‌اند؟ آیا واتیکان‌ منافع‌ ویژه‌ای‌ دارد که‌ برای‌ حفظِ آن‌ از ارتکابِ قتل‌ هم‌ ابا نمی‌کند؟
در بخشی از کتاب «حشاشین»‌ می‌خوانیم:
«مردی که روی تخت دراز کشیده بود، به بازی فوتبالی که بر صفحه تلویزیون جریان داشت نگاه نمی‌کرد. یکی از منشی‌هایش کاستِ این بازی را در دستگاه ویدئو گذاشته، دستگاه را به کار انداخته و از اتاق بیرون رفته بود. اما مردی که روی تخت استراحت می‌کرد، در این اواخر علاقه خود را به بازی فوتبال از دست داده بود و اگر هم گاهی به فوتبال فکر می‌کرد، به یاد بازی‌هایی می‌افتاد که سال‌ها پیش در دوران نوجوانی در شهر تورین توجه او را به خود جلب کرده و او را به شدت هیجان‌زده کرده بود. اما به این بازی، که همین چند روز پیش پیکی از سائوپولو به‌دفتر او آورده بود، هیچ علاقه و توجهی نداشت. جام قهرمانی باشگاه‌های جهان، در نقشه‌های او هیچ نقشی نداشت.
مردی که روی تخت دراز کشیده بود به مرگ قریب‌الوقوع خود می‌اندیشید ـ اما نه با هیجان و تأسف، بلکه با همان دوراندیشی و واقع‌بینی‌ای که در تمام زندگی آن همه برایش مفید و کارساز بود».