در ژانویۀ ۱۶۸۴ ادموند هالی منجم، کریستوفر رِن معمار و رابرت هوک دانشمند، در جلسۀ انجمن سلطنتی دانشمندان شرکت کردند. بحث آن‌ها بر سر این‌که چه قوانینی بر حرکت ستارگان و سیارات حاکم است به شرط‌بندی‌ای دوستانه انجامید. رِن برای اولین کسی که می‌توانست این قوانین را با ریاضیات به اثبات برساند، جایزه‌ای تعیین کرد: کتابی به ارزش چهل شیلینگ.
هالی (که بعدها برای پاسداشت او نامش را بر ستاره‌ای دنباله‌دار نهادند) اوت سال بعد در بارۀ این شرط‌بندی با آشنای محترمش اسحاق نیوتن حرف زد. این بحث و شوخی دوستانه خیلی زود به مهم‌ترین و جدی‌ترین مسئلۀ زندگی نیوتن تبدیل شد. نه جایزه بلکه هماوردطلبی او را به هیجان آورده بود. او با خود عهد کرد نشان دهد که چرا سیارات در مسیری بیضی‌شکل به دور خورشید می‌گردند. نیوتن دو سال و نیم بعد را وقف وفای به عهد کرد. او با استفاده از تلسکوپ جدیدی که خودش ساخته بود، تأثیرگذارترین کار خود را آغاز کرد.