این کتاب از دریچه‌ی پدیدارشناسی نگرشی نو به آهنگسازی، اجرا و شنیدن موسیقی دارد. مولف با تکیه بر سنت‌های فلسفه‌ی قاره‌ای و تحلیل و مثال‌های متنوع از موسیقی کلاسیک غربی و جاز تعریفی نو و جامع از بداهه عرضه می‌کند که بر مبنای آن ساختن، اجرا و شنیدن موسیقی همواره با نوعی از بازآفرینی بی وقفه‌ی موسیقی، یا همان بداهه، گره خورده است. بحث‌های این کتاب می‌تواند به ویژه برای علاقه‌مندان فلسفه هنر، موسیقی‌شناسان و موسیقی‌دانان جذاب باشد.