در بخشی از ‌پیش‌گفتار کتاب درباره عزیز نسین و اشعارش آمده: «روز ٣٠ ژوئن سال ١٩٣٩ و شاید روز بعدش، عزیز نسین از شهر مراتلی دو شعر به نام‌های چاه و اندیشه به مجله یدی‌گون می‌فرستد. او که از مدرسه نظام فارغ‌التحصیل شده، در شهر مراتلی در هنگ سوم با سمت افسری مشغول به خدمت بود و شش ماه از ازدواجش با نخستین همسرش که ساکن استانبول بود، می‌گذشت. عزیز نسین پیش از این هم برای مجله یدی‌گون اشعاری فرستاده بود و همزمان در مجله همت هم داستان‌هایی از او چاپ شده و اولین گام‌های نویسندگی را برداشته بود. شعرهای نسین از اقبال بیشتری برخوردار بود. عزیز نسین تا سال ١٩٥٥ به مدت ١٦ سال بی‌وقفه شعر سرود.

در سال ١٩٥٥ اولین کتاب شعرش به نام ده‌دقیقه در انتشاراتی که متعلق به ایلهان سلجوک بود، با تیراژ ١٥٠٠ نسخه به چاپ رسید. بسیاری از منتقدان معتقد بودند که اشعار این کتاب تحت‌تأثیر یحیی کمال و فاروق نافیذ بوده و ردپای ناظم حکمت نیز در آنها پیداست. عزیز نسین پس از این اظهار‌نظرها کتاب آماده به توزیعش را در حیاط انتشارات سوزاند که خوشبختانه دو نسخه از آن باقی مانده است.» بعد از این، وقفه‌‌ای در شعرسرودن عزیز نسین پیش می‌آید اما بعد از مدتی او باز به‌سراغ شعر می‌رود و اشعارش هر دو سال یک‌بار منتشر می‌شوند.