زن و شوهر به مثابه یک سیستم هستند. سیستم به مفهوم بسیار ساده یعنی اینکه زوج در هم آمیخته‌اند و این اساساً مفهوم زوجیت است. زوجیت مثل آمیخته شدن شکر در آب است که موجودیت جدیدی به نام شربت درست می‌کند. (البته زوجیت مثل شربت نیست، بلکه یک فرایند بسیار عالی و برتر است) این همان مفهومی است که در آغاز ازدواج می‌گویند بیا «من» و «تو» = «ما» شویم. بنابراین حالا که ازدواج اتفاق افتاد دیگر می‌شود زندگی ما، خانه ما، اثاثیه ما، فرزندان ما و… دیگر مفهوم، خانه من، زندگی من، بچه تو و یا بچه من جایگاهی ندارد و اگر مفهوم وسیع‌تر و والاتری را در نظر بگیریم، مفهوم «خانواده ما» مطرح می‌شود، یعنی پدر و مادر و خواهر و برادر او هم متعلق به تو هستند و مثل خواهر و برادر و پدر و مادر خودت می‌باشند. در این صورت است که فضای مطلوبی در خانواده ایجاد می‌شود و صدای توحید به مفهوم یگانه شدن از این خانه بیرون می‌آید.