نمایشنامه «داستان خرس‌های پاندا به روايت يك ساكسيفونيست كه دوستی در فرانكفورت دارد» نوشته ماتئی ویسنی‌یک، نمایشنامه‌نویس،‌ شاعر و روزنامه نگار فرانسوی- رومانیایی تبار است.
این نمایشنامه‌ای است که نمی‌توانید هرگز فراموشش کنید و برای همیشه در ذهن شما حک می‌شود.
خلق موقعیتی بسیار ساده اما منحصر به فرد توسط نویسنده و گفت‌وگوهای بسیار تاثیرگذار آن، بر هر مخاطبی تاثیر دارد. این نمایشنامه سرگذشت زن و مردی است که خود را در کنار هم می‌یابند. بی آنکه به روشنی معلوم باشد که چگونه و کجا در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. آنها با هم قرار می‌گذارند تا چندین شبانه روز را کنار هم سپری کنند. با این قرار،‌ وضعیتی آغاز می‌شود که گویی زن و مرد به موجوداتی خیالی تبدیل می‌شوند و کسی قادر به دیدن آنها نیست.
این نمایشنامه در چهارده پرده، زمان سپری شده بین این زن و مرد را بیان می‌کند و در هر پرده گفت‌وگوهای این دوست که بدنه اصلی اثر را می‌سازد. گفت‌گوهایی که از ذهن مخاطبان پاک نخواهد شد.
یکی از مشهورترین پرده‌های این نمایشنامه با این گفت‌وگوها آغاز می‌شود:
«زن: بگو آ
مرد: آ
زن: مهربون‌تر، آ
مرد: آ
زن: آهسته‌تر، آ
مرد: آ
زن: من یه آی لطیف تر می‌خوام، آ
مرد: آ
زن: با صدای بلند اما لطیف، آ
مرد: آ
زن: بگو آ، یه جوری که انگار میخوای بهم بگی دوستم داری
مرد: آ
زن: بگو آ، یه جوری که انگار می‌خوای بهم بگی هرگز فراموشم نمی‌کنی.
مرد: آ
زن: بگو آ، یه جوری که انگار می‌خوای بهم بگی خوشگلم
مرد: آ
زن: بگو آ، یه جوری که انگار می‌خوای اعتراف کنی خیلی خری
مرد: آ
زن: بگو آ، یه جوری که انگار می‌خوای بگی برام می‌میری
مرد: آ
زن: بگو آ، یه جوری که انگار می‌خوای بهم بگی بمون
مرد: آ»