به ابرهای واژگونِ سپید در آسمان
به درخشش، به ستاره‌ها
به شب و روز من که مثلِ دیوانه‌هام و
دل، خوش کردم به…

این چه دلِ خوشی است؟
همه این‌ها کار زمانه است

خوب دیروز همان دیروز بود
و من امروز هم چنان درگیرم

و چرا امروز، هم مثل دیروز
پُر از دلخوشی‌های ناب نیست
و نگران‌تر از همه این حالِ من است

که نکند فردا هم
پُر از دِلِ شور باشد و دلشوره
و چه خوب می‌شود که فردا را نیز

پر از دلخوش کردن‌های الکی بکنم!