وقتی طرفداران بقای روح، پس از آزمایش‌های پی‌درپی، به مردم دنیا خبر دادند که عکس‌برداری از روح، کاملاً امکان‌پذیر است و عکس‌هایی را که به کمک «مدیوم» یعنی واسطه، از ارواح برداشته بودند در روزنامه‌ها و مجلات انتشار دادند، موضوع، صورت جدی‌تری به خود گرفت. لکن موجی عظیم از مخالفان در مقابل این پدیده نوظهور، قد علم کردند و خدعه و تزویر و حتی شیادی را در این کار، دخیل و مؤثر قلمداد نمودند. در صورتی که مدعیان بقای روح، ازجمله استادان و دانشمندان بنام و سرشناسانی بودند که همه به آنها اعتماد و اعتقاد داشتند و جامعه علم و دانش برایشان احترام خاصی قائل بود. کار یک دانشمند و محقق، اصولاً پیگیری و مقاومت خلل‌ناپذیر است و از همین رو آنان که ظهور و خودنمایی ارواح و عکس‌برداری از آنها را اعلام نموده بودند، از پای ننشستند تا بلکه از طریق روشن‌تر و بهتری تظاهر باقیمانده انسان‌ها را پس از مرگ، به مخالفان نشان دهند. به دنبال همین امر بود که در یکی از روزهای سال ۱۹۲۰ میلادی جمعیت بین‌المللی روح یا «انستیتو متافیزیک» رسما خبر داد که از دست و پا و چهره ارواحی که در حضور گروهی از علاقمندان و دانشمندان ظاهر شده‌اند، با «پارافین» قالب‌گیری کرده‌اند، به این ترتیب که روح بعد از آنکه سراپا به شکل یک انسان کامل خودنمایی کرده، از او خواسته‌اند دست و یا پایش را در یک دیگ جوشان پر از پارافین مذاب فرو کند و سپس آن را بیرون بکشد و آنقدر صبر کند تا پارافین سرد و منجمد شود و قالب پا یا دست را در اختیار آنها قرار دهد.