کتاب حاضر در پی آن نیست که مسائل مطرح در عرصهٔ روایت‌پژوهی را از منظر همهٔ رویکردهای ممکن بررسی کند، بلکه تنها از دیدگاهی مشخص و محدود به این مسائل خواهد نگریست.
اما دیدگاه مورد نظر، که امیدوارم هم به کار نویسنده بیاید و هم نیازهای منتقد داستان را پاسخ گوید، خود آمیزه‌ای است از آرای صاحب‌نظرانی که در شاخه‌های نسبتاً ناهمگونی از روایت‌پژوهی، و نیز در رشته‌هایی کم‌وبیش مرتبط با روایت‌پژوهی به مطالعه پرداخته‌اند. ازاین‌رو، در کنار معرفی الگویی خاص برای تشخیص ویژگی‌های بنیادین روایت و مقایسهٔ انواع بازنمودهای روایی در رسانه‌های مختلف، به معرفی فشردهٔ مهم‌ترین نظریه‌های روایت نیز خواهم پرداخت.
بنابراین، کتاب حاضر، هم خواننده را به یافتن جزئیات بیش‌تر دربارهٔ سنت‌های روایت‌پژوهی وامی‌دارد، و هم پایگاه مناسبی را برای ارزیابی این سنت‌ها در اختیار می‌گذارد. یکی دیگر از اهداف عمدهٔ این کتاب، بالا بردن توانایی و انگیزهٔ خوانندگان برای به‌کارگیری مباحث حاضر و پیش‌برد روایت‌پژوهی در جهت افزایش تعامل میان بسیاری از حوزه‌های مرتبط با داستان بوده است؛ حوزه‌هایی که از علوم انسانی و اجتماعی، تا پزشکی بالینی، روزنامه‌نگاری، روایت‌درمانی و هنر دامن گسترده‌اند.