مانوئل پوییگ، نویسنده نام‌آور آرژانتینی است که رمان حاضر را به زبان انگلیسی نوشته و اینک ترجمه فارسی آن عرضه می‌شود. در رمان «نفرین ابدی بر خواننده این برگ‌ها» از راوی خبری نیست، بلکه فضای آن به یاری گفت‌وگو و ابزارهای دیگر خلق می‌شود و اشخاص داستان نیز از آن طریق به صحنه می‌آیند.
گفت و شنود اصلی در این رمان میان یک امریکایی سی و چهار ساله به نام لری و رامیرز، یک آرژانتینی هفتاد و چهار ساله است. لری در گذشته استاد تاریخ بوده که از دانشگاه اخراج شده و اکنون روزگار خود را با رامیرز پیر سپری می‌کند و او را با ویلچر به گردش می‌برد. رامیرز که از فعالان جنبش چپ و زندانی سیاسی بوده گذشته خود را به عمد یا غیرعمد به یاد نمی‌آورد. لری نیز در کنار رامیرز به ضد و نقیض‌گویی مشغول می‌شود.
ظاهرا یکی به دلیل ترس و دیگری به سبب خشم و دلخوری به تحریف گذشته دست می‌زنند و…یادآور می‌شود شخصیت‌های آثار مانوئل پوییگ با پناه بردن به خیال‌پردازی از درماندگی و یاس حاصل از موقعیت اسفناک خود می‌گریزند و به یاری فرهنگ با بی‌عدالتی‌های پیرامون خود مقابله می‌کنند.