بگذار چیزی را روشن کنیم:
بازی و سرگرمی در این اردوگاه شاملِ شب تا صبح آواز خواندن و کباب درست کردن نمی‌شود…
اما لااقل در اردوگاه وانامورا، من، ریف خاچاتوریان، برای اولین بار در زندگی‌ام چند تا دوست پیدا کرده‌ام! چند تا از کسانی را که در جنایت با من شریک بودند، معرفی می‌کنم:
توپچی
(زیاد توالت میرود)
بیکله
(ازش میترسم)
خواهرم جورجیا
(نمی‌شود از شرّش خلاص شد)
دماغ‌خور
(همتختی من!)
وقتی عده‌ای گاگول مثل ما را با گروهی از بچه‌های واقعاً بدجنس قر و قاتی کنند و کسی هم نباشد که به دادمان برسد، آخرش چه می‌شود؟
دردسر درست می‌شود. یک عالمه دردسر!