صدای شیپور، آرام و گیرا، صدای حرکت ماشین، صدای حرکت ماشین دیگر و صدای زوزۀ ترمز همین ماشین و بعد صدای حیوانی که از این ترمز آزار دیده. سکوت. صدای گام‌های وارفتۀ یک رهگذر و بعد گفت‌و‌گوی او با رهگذری دیگر که با وی روبه‌رو می‌شود:
ــ سلام!
ــ سلام…
ــ امروز چطورین؟
ــ مثل همیشه! اوهو! اوهو! اوهو!
ــ سایه‌تون کم نشه.
ــ سااااایه! هوم! سااایه!
صدای تاخت اسب. انگار آدم‌ها با همین شتاب پس از مکررترین گفت‌و‌گوی روزانه از هم جدا می‌شوند. با آواز پرنده‌ای که روی درخت نشسته پرده باز می‌شود.