اسطوره(mythos)، در یونان باستان به مفهوم (قصه، خبر، شرح) به کار می‌رفته است. اسطوره واقعیتی فرهنگی و بازگو کننده‌ی رخدادهای غیرمادی و معنوی در زمان آغازین پیدایش بشر است. بارزترین کارکرد اسطوره توجیه حقایق طبیعی و فرهنگی و کشف گونه‌های نمونه‌ای آیین‌ها و تلاش آدمی در تمامی امور و اندیشه‌های تاریخی و کلید درک مسائل خاص فلسفی هر سرزمینی است. و در واقع می‌توان گفت که کاربرد اسطوره بازگرداندن بشر به آن دوران نخستینی است که مردمانش وابسته به پدیده‌های طبیعی و در تلاش برای تبیین عناصر طبیعی بوده‌اند. مهم‌تر این‌که اسطوره به ما اثبات می‌کند که نوع بشر از زمان‌های کهن و آغازین، متفکر و اندیشمند و دارای جهان‌بینی و احساس بوده است.