بنی‌نضیر، گروهی از یهود مدینه بودند که تعدادشان به هزار نفر نمی‌رسید. شغل بیشترشان باغداری و کشاورزی بود . خانه‌هایی محکم و زیبا داشتند. به خانه‌هایشان علاقمند بودند و آن‌ها را در کنار هم ساخته بودنهد تا در موقع ضروری بتوانند به یکدیگر کمک کنند. مزارع و باغ‌هایشان قدری دورتر از خانه‌ها قرار داشت و چیزی که خانه‌ها را از مزرعه‌ها و نخلستان‌ها جدا می‌کرد، دیواری بلند و طولانی بود که گرداگرد محله کشیده شده بود.
محله، دروازه‌ای داشت که تنها راه ورود و خروج بود. شب‌ها یا وقت خطر، دروازه را می‌بستند تا امنیت و آرامش داشته باشند.
برای خبر کردن بنی‌نضیر ناچار شدم که تا نزدیک باغ بروم و باز، به شهر برگردم.