ترانه‌ها و آهنگ‌های ملی و محلی، از غنی‌ترین و زیباترین قطعات موسیقی هر کشوری می‌باشند، به طوری که موسیقی‌دانان و آهنگ‌سازان کشورهای مختلف براساس تم این‌گونه آهنگهای زیبای مرزوبوم خود، قطعات جاودانهای را به وجود آورده، توانسنه‌اند بدین وسیله این الحان سحرانگیز را به جهانیان بشناسانند و به ارزش و اعتبار آن بیفزایند.
موسیقی محلی و ملی ایران نیز از این زیبایی‌ها بی‌بهره نبوده، با توجه به تنوع و پراکندگی فرهنگ‌های گوناگون اقوام ایرانی از جمله شمال (گیلان و مازندران)، جنوب، خراسان، کردستان، لرستان، بختیاری، آذربایجانی، بلوچ و… دارای الحان و نغمان متفاوتی می‌باشد که هر کدام ریشه در فرهنگ آن اقوام دارد. هر چند که توقع موسیقی‌دانان ایران به این نوع موسیقی بسیار ارزشمند و گران‌بها سابقه‌ای طولانی دارد، ولی متاستفانه آن‌طور که شایسته جایگاه و مقام آن می‌باشد، رشد و توسعه پیدا نکرده، همچنان مانند گنجینه‌ای پنهان، در مخفی گاهی قرار گرفته، هراز گاهی مختصری از آن به علاقه‌مندان عرضه می‌گردد.