حضرت مریم در اسلام و قرآن از جایگاهی والا برخوردار است. حتی سوره ای به نام «مریم» در قرآن کریم وجود دارد که در آن شمه‌ای از زندگانی این بانوی برگزیده به زیبایی تمام بازگو شده است. این آیات هنگامی که توسط مهاجران اولیه بر نجاشی پادشاه حبشه خوانده شد، بی‌اختیار اشک از چشمان او جاری شد و موجب گردید نهایت حمایت خود را از مسلمانان ابراز کند. (تاریخ الیعقوبی،۲ / ۷۸) قرآن کریم در سوره‌ی تحریم نیز از مریم مقدس به عنوان مَثَل اعلی از بانوان نمونه‌ی تاریخ یاد می‌کند و زنان را در سرتاسر تاریخ به تبعیت از این الگوی کم نظیر فرا می‌خواند و می‌فرماید:

«ومریم ابنتَ عمرانَ الَّتی أحصنَت فرجَها فنَفَخنا فیه من روحنا و صدَّقت بکلماتِ ربِّها و کتبِه و کانت من القانتین»

و مریم، دختر عمران، که پاک دامنی پیشه داشت و ما از روح خود در او دمیدیم، او کلمات پروردگار و کتب او را تصدیق کرد و او از فروتنان بود.