همچین بلوز را از تنم درآوردم که انگار آتش گرفته بود. بلوز را پرت کردم طرف آندریا. آندریا گفت: «اَی‌ی‌ی! دلم به‌هم خورد! من که دیگر این بلوز را نمی‌پوشم. شپش‌های تن اِی.‌ جِی رفته توش. باید بسوزانمش و…»
ولی آندریا فرصت نکرد جمله‌اش را تمام کند، چون درست همان لحظه آقای ناوال با آن سر کچل وارد کلاس شد. یک بلوز سیاه پوشیده بود که رویش نوشته بود: «تیم.»
آقای ناوال پرسید: «این‌جا چه خبره؟»
من فوری بلوز کهنه‌ام را از توی کوله‌ام درآوردم و پوشیدم.
آندریا گفت: «اِی.‌ جِی فکر می‌کند کلاس، اتاق پرو است.»
آندریا چه اش است؟ چرا یک جعبه پر از تی‌شرت نمی‌افتد روی کله‌اش؟