از اوایل دهه ۱۹۷۰، بسیاری از جامعه‌شناسان و محققان، به‌شدت درگیر بحث در خصوص جایگاه نظری مطالعات و تحقیقات شهری بوده‌اند. محققان پیرو سنت مارکسیستی، به‌شدت منتقد سنت تجربی مکتب شیکاگو بوده‌اند، ولی در سال‌های پایانی قرن بیستم، برخی محققان، به دنبال تلفیق عناصر موجود در دیدگاه‌های رقیب بوده‌اند تا نظریه جامعی در خصوص شهر، به ‌عنوان پدیده‌ای اجتماعی ـ فرهنگی ارائه دهند. پیتر سوندرز، جزء این گروه از نویسندگان ترکیبی است.
او در این کتاب، با بررسی دقیق دیدگاه‌های نظری اصلی در حوزه جامعه‌شناسی شهری، به بحث درباره نقش فضای فیزیکی در ساختار اجتماعی پرداخته است و راه‌های مختلف مفهوم‌سازی شهر را باهم مقایسه کرده، قوت و ضعف هریک را به‌خوبی آشکار ساخته است. به‌عبارت‌دیگر، به ارزیابی نقادانه موضوعات اصلی در نظریات اجتماعی شهری و بررسی مجدد رهیافت‌های سنتی در پرتو اطلاعات جدید پرداخته است.