حکیم ابوالقاسم فردوسی بزرگترین شاعر حماسه سرای ایران است. او در سال ۳۱۹ خورشیدی در روستای باژ نزدیک توس و در خانواده‌ای از طبقه ی دهقانان یا آزادگان زاده شده است.
انگیزه ی فردوسی برای سرودن شاهنامه، پیش از هرچیز، ‌احیای اسطوره شناسی مبتنی بر فرهنگ و تمدن ایران باستان و ماندگاری اندیشه‌های ایرانیان بوده است.
شاهنامه بازتاب جهان بینی فردوسی بزرگ است که بر شناخت حقیقت استوار است. حقیقتی که برای ذهنیت حقیقت‌گریز انسان امروز بیش از هرزمان به نوشدارو می ماند.
تاریخ درگذشت فردوسی را ۳۹۷ خورشیدی بر آورد کرده اند.
مجموعه ی حاضر گزیده ی است از داستان سهراب و رستم، که در صد و پنجاه صحنه تنظیم شده است.