آن‌چه در این کتاب به دوستداران ادبیات امروز تقدیم می‌شود؛ دو دفتر از نوشته‌های «جبران خلیل جبران» نویسنده‌ی نامدار لبنانی (۱۹۳۱-۱۸۸۳ میلادی) است. در دفتر نخست، مجموعه‌ای از قصه‌های کوتاه (داستانک) از زبان مردی آواره روایت می‌شود. پیشینه‌ی پربار و درخشان چنین داستانک‌هایی را ـ که امروزه به تقلید از فرنگیان داستان‌های مینی مالیستی می‌خوانند ـ در نثرِ شگفت عارفان و حکایات پربار ادیبان ایرانی و عرب می‌توان سراغ گرفت که این‌بار البته با حُسن و ملاحتی خاص در آیینه‌ای دیگر بازتابانده می‌شود. جبران خلیل جبران با نگاهی که ریشه در حکمت شرقی دارد، به آوازِ خاموش اشیا گوش می‌سپارد و این آواز را به لطف هر چه تمام‌تر پژواک می‌دهد، بدان‌سان که نه تنها حکمتِ انسان که حکمت گُل‌ها و علف‌ها، حکمت لاک‌پشت‌ها و صدف‌ها، حکمتِ پرندگان و درندگان، حکمت ماهیان و قورباغه‌ها و پروانه‌ها، و حکمتِ ناب دیگر اشیا و مخلوقات را می‌توان در نوشته‌های جبران به تماشا نشست. از این حیث، گاهی یادآورِ قطعه‌های ماندگار «پروین اعتصامی» است با این تفاوت که نگاه پروین بیش از آن‌که عرفان‌گرا باشد، جامعه‌گراست.
در دفتر دوم، منظومه‌ای با نام خدایان زمین (آلهة الارض) آمده است که صدای سه «الهه» در آن به روشنی شنیده می‌شود. بالطبع، این منظومه نسبت به حکایت‌های منثور و جملات قصار جبران خلیل جبران از زبانی پیچیده‌تر برخوردارند. سعی مترجم در این بوده که برگردان این منظومه را به زبانی درخور نزدیک کند.