این کتاب در پاسخ به نیازی نوشته­شده که از کاستی­های بحث در باب ماهیت قصه‌های بلند عامیانه (رمانس عام) فارسی، به عنوان نوع ادبی­ای که قدمت آن به نخستین دوره­های ادب ایرانی بر می­خاست، نشأت می­گرفت. بوطیقای رمانس فارسی، کوششی است برای فراهم­کردن گزارشی ساده، مبتنی بر یک طرح ساختاری ـ معنایی، با هدف آموزشی و غیر وابسته به شیوه مطالعات غیر ایرانی از آنچه در حوزه ادب کهن روایی ایران مطرح است. از این رو، مخاطب اصلی آن دانشجوی علاقه­مند به سرشت و ماهیت ادب روایی کهن ایرانی و سپس هر خواننده­ای است که پیش از این کوشیده با خودآموزی، پاسخ ابهامات و پرسش­هایی را که در باب گوشه­هایی از شناخت رمانس­ها، به عنوان یکی از ابزار انتقال فرهنگ مادی و شفاهی مکتوب­شده، پیش و پس از اسلام پیدا کند، که احتمالاً در این نوشته، نقطه شروعی برای پاسخ­گویی به آن خواهد یافت.