رئیس تازه‌منصوب‌شده‌‌ی تخلیه‌‌ی چاه بخش B سووتو، هرگز پا به مدرسه نگذاشته بود. از طرفی به این دلیل که مادرش مسائل دیگری را در اولویت قرار داده بود، و از طرف دیگر به این دلیل که این دختر در افریقای جنوبی به دنیا آمده بود، آن هم در اوایل دهه‌ی شصت که قدرتمداران عالم سیاست معتقد بودند که کودکانی از جنس نومبکو اصلاً به حساب نمی‌‌آیند. نخست‌وزیر آن زمان به خاطر طرح این سؤال نغز، شهره‌ی خاص‌وعام بود: اصلاً چرا سیاه‌پوستان باید به مدرسه بروند، وقتی که به‌هرحال برای حمل چوب و آب خلق شده‌‌اند؟
ولی او اشتباه می‌‌کرد، چون نومبکو نه چوب حمل می‌‌کرد و نه آب، بلکه مدفوع. با این وجود، هیچ نشانی دال بر این نبود که چنین دختر ظریف و نحیفی روزی با پادشاهان و رؤسای جمهور نشست‌وبرخاست کند. یا دنیایی را در ترس و وحشت نگه دارد. یا جهت‌‌گیری سیاست جهانی را تحت‌تأثیر قرار دهد.
اگر آنی نبود که بود.
ولی او همان بود.