اولین اثر سنگستانی یک رمان اجتماعی است با رگه‌هایی از طنزی تلخ. رمان روایت تکه‌ای از روزگار دختر جوان دانشجویی است که برای امرار معاش کار می‌کند. از کار در تولیدی‌های خاک‌گرفته بگیر تا نوشتن رمان زرد عاشقانه، او تئاتر خوانده و ناکام مطلق است در رشته‌اش. زندگی‌اش به سختی می‌گذرد و با مادر و خواهرش سر هزینه‌های خانه بحث و جدل دارد. این شخصیت در جست‌‌وجوی امنیت عاشق هم می‌شود و تناقض‌ها و در‌هم‌پیچیدگی‌های زندگی‌اش چنان زیاد است که عملا خود را تنها می‌یابد مقابل جهان. او باید کاری بکند.
در بخشی از این کتاب می‌خوانیم:
«سنگستانی در نخستین رمانش از یک ساختار رئالیستی گزنده و طنزآلود استفاده می‌کند تا جهان خرد و تحقیر‌شده‌ی یک قهرمان معمولی را به تصویر بکشد که در تنگناهای اجتماعی و معیشتی گرفتار شده. او این شخصیت را به خیابان‌های تهران می‌فرستد تا پرسه بزند. راه برود و مدام اتفاق‌های ریز و درشت را تجربه کند. قهرمانی که نه آرمان‌گراست نه گمان می‌کند جهان منتظر کشف اوست. بلکه دختری است تنها، کنجکاو و دست‌تنگ که می‌خواهد با این جهان رو به رو شود. روایتی از یک جوان‌بودگی مفرط که درش زبانی خاص می‌سازد این نویسنده‌ی جوان…رمانی پر ماجرا که هندسه‌ای جدید برای زیستن قهرمان تنهایش می‌سازد. هندسه‌ی یک جلبک رهاشده…

زندگی یعنی سوراخ. خیلی وقت است حالم از این شعار حمید‌آقا و تولیدی‌اش به‌هم می‌خورد. هر چیزی کمِ کم یک سوراخ دارد، سوراخ مخصوص خودش. چه درشت باشد، قد رد شدن یک انگشت، چه آن‌قدر ریز که به چشم هیچ‌کدام‌مان نیاید. مهم این‌ است که هر‌طور‌شده جایش را پیدا کنیم و زده‌اش را بگیریم تا بیشتر کش نیاید و بزرگ‌تر نشود و همه‌جا را نگیرد. توی تولیدی لباس مردانه سوراخ‌های‌ ریز ارزش بیشتری دارند، چون راحت‌تر از زیر دستت درمی‌روند و بین این‌همه زن درست می‌افتند جلو چشم تنها مرد تولیدی، حمیدآقا، که بالاخره مچت را بگیرد و حقوقت را داده و نداده، با یک تیپا دمپایی‌هایت را بدهد دستت و بگوید اخراج. به همین راحتی».