معرفی
مسافر نام ششمین کتاب از هشت کتاب (مجموعه اشعار) سهراب سپهری است، که اولین چاپ آن در سال  ۱۳۴۵  در مجله  آرش، دوره دوم، شماره پنج، منتشر شد.کتاب مسافر تنها شامل یک شعر به همین نام است، که سهراب سپهری آنرا در زمان سفر خود به بابل و در منزل خواهرش پریدخت سپهری سروده‌است.

درباره نویسنده:

«سهراب سپهری» شاعر و نقاش برجسته‌ی ایرانی در تاریخ ۱۵ مهر ۱۳۰۷ در کاشان در خانواده‌ای اهل هنر و ادبیات به دنیا آمد. او پس از دوران دبیرستانش در اداره‌ی فرهنگ کاشان مشغول به کار شد و هم‌زمان تحصیل در مقاطع بالاتر را آغاز کرد و توانست دیپلم بگیرد. او به تهران آمد و تحصیل در دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران را آغاز کرد. «سپهری» تحصیلاتش را در این دانشکده با موفقیت گذراند و موفق به دریافت نشان درجه اول علمی شد. او در این دوران مدتی را هم برای شرکت نفت فعالیت کرد و سرودن شعر و فعالیت در حوزه‌ی نقاشی را متوقف نکرد. «سهراب سپهری» علاوه بر سرودن شعر، هنر نقاشی را هم دنبال می‌کرد و در آن دوران چندین نمایشگاه نقاشی نیز در تهران برگزار کرد و به‌عنوان هنرمندی برجسته شناخته شد. او به فرهنگ و آیین شرقی بسیار علاقه داشت و مدتی را هم به حکاکی روی چوب مشغول بود. او به کشورهای هندوستان، پاکستان، افغانستان، ژاپن و چین سفر کرد و بافرهنگ و زبان‌های دیگر آشنا شد و به تجربیات باارزشی دست یافت. او همچنین در رشته‌ی لیتوگرافی مدرسه‌ی هنرهای زیبای پاریس نیز تحصیل کرد. او پس از بازگشتش به ایران در هنرکده هنرهای تزیینی تهران به تدریس مشغول شد و زندگی‌اش را وقف نقاشی و ادبیات کرد. «سپهری» فردی خجول و کم‌حرف بود و از دوستان نزدیک «فروغ فرخزاد» به‌حساب می‌آمد. «سپهری» عمر کوتاهی داشت و پس از دوره‌ای بیماری و ابتلا به سرطان خون در بیمارستان پارس تهران در تاریخ ۱ اردیبهشت ۱۳۵۹ درگذشت.

در قسمتی از کتاب مسافر می‌خوانیم:

دلم عجیب گرفته است.
تمام راه به یک چیز فکر می‌کردم
و رنگ  دامنه‌ ها هوش از سرم می‌ برد.
خطوط جاده در اندوه دشت‌ ها گم بود.
چه دره‌ ها ی عجیبی!
و اسب، یادت هست،
سپید بود
و مثل واژه پاکی، سکوت سبز چمن‌ وار را چرا می‌ کرد.
و بعد، غربت رنگین قریه‌ ها ی سر راه.
و بعد تونل‌ ها،
دلم گرفته،
دلم عجیب گرفته است.
و هیچ چیز،
نه این دقایق خوشبو، که روی شاخه نارنج می‌ شود خاموش،
نه این صداقت حرفی، که در سکوت میان دو برگ این گل شب بوست،
نه هیچ چیز مرا از هجوم خالی اطراف نمی‌ رهاند.
و فکر می‌ کنم
که این ترنم موزون حزن تا به ابد
شنیده خواهد شد. “
نگاه مرد مسافر به روی زمین افتاد:
“چه سیب‌ های قشنگی!
حیات نشئه تنهایی است. “
و میزبان پرسید:
قشنگ یعنی چه؟
– قشنگ یعنی تعبیر عاشقانه اشکال
و عشق، تنها عشق ترا به گرمی یک سیب می‌ کند مأنوس.
و عشق، تنها عشق

مشخصات کتاب

نویسنده:سهراب سپهری
موضوع:شعرنو
تعداد صفحات:۱۳
تاریخ انتشار:۹۷

دانلود فایل ها