آیا هرگز دقت کرده‌اید که وقتی احساس خوبی درباره‌ی خود دارید، دیگران هم بهتر از همیشه به‌نظر می‌رسند؟ آیا این تغییر در دیگران جالب‌توجه یا حتی عجیب نیست؟
جهان، بازتابی از خودِ ماست. وقتی از خود بیزاریم، از همه بیزاریم و وقتی به همین که هستیم، عشق می‌ورزیم، جهان هم فوق‌العاده و دوست‌داشتنی به‌نظر می‌رسد. تصویری که انسان از خویشتن در ذهن دارد، تعیین می‌کند که چه رفتارهایی از او سر خواهند زد؛ با چه کسانی دوست خواهد بود، برای به دست آوردن چه چیزهایی تلاش، و از چه اموری اجتناب خواهد کرد.
منشا تمام افکار و حرکات ما چگونه دیدن خویشتن است. تجربیات، موقعیت‌ها، شکست‌ها، افکاری که درباره‌ی خود داریم و واکنش‌های دیگران نسبت‌به ما، همه و همه شکل‌دهنده‌ی تصویری هستند که از خویش در ذهن داریم. اعتقاد به حقیقی بودن این تصویر سبب می‌شود زندگی را درست در چارچوب آن پیش ببریم.
بنابراین تصویر ذهنی ما تعیین می‌کند که:
دنیا را چقدر دوست داریم و چقدر مایل به زندگی در آن هستیم.