در ایران بسیارند نمایش‌نامه‌هایی که ترجمه شده‌اند، در حالی که نه مهم بوده‌اند و نه در میانِ آثارِ نویسنده‌شان جایگاهی داشته‌اند…
… بسیارند نمایش‌نامه‌هایی که چنان در سیر ترجمه تحریف شده‌اند و تغییرِ شکل یافته‌اند که استناد به آن‌ها تنها ما را به تاریخی جعلی از ادبیات نمایشی می‌رساند…
… بسیارند نمایش‌نامه‌های جریان‌ساز که از سیر ترجمه‌هایِ متون نمایشی جامانده‌اند…
مجموعه‌ی جامانده‌ها همین گروه سوم را هدف گرفته است. آثاری که به هر دلیلی، از جمله دشواری متن، فقدانِ مترجم برای برخی زبان‌ها و…، ترجمه نشده‌اند و عدمِ ترجمه‌شان بیش از همه دانشجویانِ تئاتر را با معضلی جدی روبه‌رو کرده است. جست‌وجو، انتخاب و ترجمه‌ی این آثار البته آسان نیست، چرا که:
متونِ دشوار، هنوز دشوارند و کم‌تر مترجمی وسوسه‌ی دست به گریبان شدن با آن‌ها را دارد…
… مترجمان کارکشته در میانِ همه‌ی زبان‌ها یکسان پخش نشده‌اند و هنوز برای برخی از زبان‌ها سخت می‌توان مترجمِ حرفه‌ایِ مشتاق یافت…
با این همه، اراده‌ی جامانده‌ها فرارفتن و گذر از این موانع است و در این مسیر از تمامِ نمایش‌نامه‌نویسانِ مترجم، و مترجمانِ علاقه‌مند به ادبیاتِ نمایشی دعوت می‌کند که به این مجموعه بپیوندند. اما شرطِ ورود به بازیِ جامانده‌ها ساده است، پیش‌تر آن‌که نمایش‌نامه باید به تاریخِ تئاتر تعلق داشته باشد و سال هزار و نهصد و پنجاه مرزِ تاریخِ نگارشِ آثاری قرار گرفته که می‌توانند در این مجموعه جای ‌بگیرند؛ و دیگر آن‌که بتوان اهمیتِ نمایش‌نامه را در تاریخِ ادبیاتِ نمایشیِ جهان توجیه کرد؛ این اهمیت، الزاماً جریان‌سازی نیست و می‌تواند دلایلِ بی‌شمار دیگری را هم در برگیرد. مقاله‌ی تفصیلیِ پایانِ هر نمایش‌نامه در واقع توضیحِ اهمیت هر اثر خواهد بود.

به بازیِ جامانده‌ها خوش آمدید.