ر روند تکوینی تفکر آیین‌های نمایشی ایران، مرگ ـ رستاخیز آشکار است. این تفکر، همچون رشته‌ای، آیین‌های نمایشی را به هم پیوند داده است. این آیین‌ها با محوریت این تفکر از دل یکدیگر زاییده شده‌اند. علاوه بر موضوعیت مرگ ـ رستاخیز، زمان اجرای این آیین‌ها هم ارتباطی با مرگ ـ رستاخیز دارد. زمان اجرا معمولاً در زمستان/ مرگِ طبیعت و بهار/ رستاخیزِ طبیعت است و آنچه در آیین‌های نمایشیِ متأخر دیده می‌شود، پایبندی به زمان می‌باشد، ولیکن در موضوع، تفاوت‌های بسیاری رخ داده و این موضوعیت به مرور کم‌‌رنگ شده است. یکی از مهم‌ترین دلایل این کم‌‌رنگ‌ترشدن، ورود تفکر سیاسی به درون آیین‌های نمایشی است. تأثیر دیگر تفکر سیاسی بر آیین‌های نمایشی، گسترش تفکر موجود در آیین‌ها است و سیاست‌گذاران از این آیین‌ها برای فراگیرکردن تفکرات خود استفاده کرده‌اند. در این مکتوب، روند آیین‌های نمایشی و اهمیت اندیشۀ مرگ ـ رستاخیز بازگو و به تأثیر سیاست بر این آیین‌ها اشاره می‌شود.