خوشه‌های خشم، حکایت یکی از صدها هزار خانواده‌ای است که در دهه‌ی پایانی ۳۰ میلادی به‌خاطر هجوم شن‌های روان، ناگزیر از دیار خود کوچ کرده، به‌قصد سرزمین موعود (کالیفرنیا) تن و دل به جاده سپردند. این کتاب، به‌خاطر همذات‌پنداری‌اش با مهاجران فراری و جنبش‌های کارگری در دوره‌ی رکود اقتصادی با مخالفت‌های زیادی روبه‌رو شده و بارها توسط «اتحادیه‌ی زمین‌داران ایالات متحده» به‌شکل نمادین سوزانده شد. هم‌چنین در کشور شوروی سابق توسط استالین تحریم شد؛ چرا که نشر این واقعیت که خانواده‌ای از طبقه‌ی فرودست در ایالات متحده، توانایی مالی خرید یک دستگاه اتومبیل را دارد، چندان به مذاق وی خوش نمی‌آمد؛ اما مهم‌تر از همه… خوشه‌های خشم، در مقیاس وسیعی خوانده شد.
این اثر پس‌از انتشار در سال ۱۹۳۹، به‌عنوان پرفروش‌ترین کتاب سال، برنده‌ی جایزه‌ی کتاب ملی و برنده‌ی جایزه‌ی ادبی پولیتزر انتخاب شد و در سال ۱۹۶۲ که جان استاین‌بک جایزه‌ی نوبل ادبیات را به خانه برد، کمیته‌ی جایزه‌ی نوبل، رمان خوشه‌های خشم را به‌عنوان یکی از دلیل‌های اصلی نیل وی به این مقام عنوان کرد.