یکی از ابعاد شخصیتی امام خمینی(ره) ، بعد ساده‌زیستی است، ایشان که خود تربیّت‌یافته مکتب اهل بیت(ع) است؛ با اقتدا به امامان معصوم به‌ویژه مولای متقیان حضرت امیرمؤمنان(ع) ساده‌زیستی را به عنوان شیوه‌ای از زندگانی آزادمنشانه برگزیدند تا نه تنها از قید و بندهای هواهای نفسانی و کشش‌ها و جاذبه‌های زندگی مادی‌گرایانه رهایی یابند بلکه روح و روان خویش را از تعلق و اسارت قدرت‌های زورگو و مستبد برهانند. امام (ره) که از دیرباز، زندگی ساده و مقتصدانه‌ای داشتند با روی آوردن منصب مرجعیّت دینی و رهبری سیاسی مسلمانان نیز تغییری در زندگی خویش ندادند و با این عمل خویش ثابت نمودند که شیوۀ ساده‌زیستی و قناعت در زندگی ایشان نه برخاسته از جبر و مقتضیات زمان بلکه گزینش و انتخابی آگاهانه از سوی ایشان و بر اساس اعتقادات خالص ایشان به اسلام ناب محمدی بوده است. قناعت و ساده‌زیستی ایشان با وجود امکانات فراوان، از یک سو الگویی برای استفاده به اندازه و صحیح از مواهب الهی است و از سوی دیگر، الگویی عینی و عملی برای همگان به‌ویژه مسئولان در نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران است. امام خمینی(ره) با توجه به برکات ساده‌زیستی و تأثیر آن در آزادمنشی ایشان، این شیوه را نه تنها برای خویش پسندیده دانستند بلکه این روش از زندگانی را به عنوان پشتوانه‌ای برای آزادی و استقلال ایران از قدرت‌های ظالم و زیاده‌خواه جهانی، به ملت ایران به‌ویژه مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران توصیه کرده‌اند و به ملت سفارش کردند تا مسئولان گریزان از طبقۀ متوسط و متمایل به روحیه کاخ‌نشینی را به سر جای خود بنشانند.